1. Optymalny zakres odczynu dla maksymalnego plonowania większości roślin uprawnych mieści się w przedziale pH od 5,5 do 6,5, a dla roślin wrażliwych na zakwaszenie w przedziale pH od 6,0-7,0, aczkolwiek bliżej tej górnej granicy.
  2. Kontrola odczynu gleby powinna być prowadzona systematycznie, z wykorzystaniem wszelkich dostępnych środków (obserwacji roślin uprawnych, chwastów, pomiarów odczynu gleby w polu i w laboratorium).
  3. Regulacja odczynu polega na utrzymywaniu w uprawianej glebie zakresu pH zapewniającego optymalne warunki wzrostu rośliny najbardziej wrażliwych na zakwaszenie. 
  4. Niezwykle ważne jest regularne badanie gleby. Decyzję o wapnowaniu pola należy rozważać a najlepiej podjąć w sytuacji, gdy odczyn gleby spadnie o 0,5 jednostki pH poniżej zakresu optymalnego dla danej kategorii agronomicznej gleby.
  5. W warunkach bardzo niskiego odczynu gleby należy unikać stosowania jednorazowo zbyt dużych dawek wapna tlenkowego. Zalecana jest metoda tzw. dawek obniżonych, z jednoczesnym wskazaniem konieczności corocznego pomiaru odczynu gleby
  6. Dobór nawozu wapniowego nie jest prosty, zależy przede wszystkim od terminu wapnowania, z tym, że na glebach o niskim kompleksie sorpcyjnym (gleby bardzo lekkie) wskazane są małe dawki wapna w formie wolno działającej (wapno węglanowe).
  7. Ze względów praktycznych nie należy bezpośrednio wapnować niektórych roślin uprawnych, wrażliwych na wapno takich jak ziemniaki, len, łubin żółty, owies.
  8. Wapno, po zastosowaniu, należy w miarę możliwości dokładnie wymieszać z glebą.
  9. Nie należy łączyć zabiegu wapnowania z jednoczesnym wywożeniem i przyorywaniem nawozów naturalnych (obornik, gnojowica), a także ze stosowaniem nawozów fosforowych i azotowych zawierających azot w formie amonowej (N-NH4), ponieważ dochodzi do dużych strat składników pokarmowych. Między tymi zabiegami wskazana jest przerwa, która powinna trwać przynajmniej przez 4-6 tygodni.